Wspomnienia Dietera

[Dieter]

Skarpetki nie mielismy, tylko onuce, a te trzeba bylo umiec tak owinac, zeby nie ocieraly. Prawie kazdy dostawal wrzody na karku od tych plastykowych kolnierzy.
W pierwszych szesciu miesiacach nie dostawalismy przepustke na miasto. W lecie zylismy w namiotach na poligonie w Modzerowie. Przystanki dla pontonow budowalismy nad Wisla z ciezkich 220 kg belek, ktore w czworke sie dzwigalo biegnac, bedac do piersi we wodzie. Wode z holewow butow sie wylalo, 10 min. przerwy i jeszcze raz to samo. Mielismy tylko jedna pare butow

Tak skonczyla sie szkola podoficerska jesienia 1957 roku. Moj dobry kolega poszedl do cywila.
Tu musze wspomniec tego, ktory na poczatku szkoly nie chcial zostac podoficerem.
Byla uroczystosc po zdaniu egzaminow i dowodca oglosil ilu zostalo kapralami i ilu starszym szeregowm, "ale jeden wogole nie dostal awansu, bo odmowil odpowiedzi przed komisja egzaminacyjna".
Bylo dobre zarcie, piwo i pogawetki. Pod koniec dowodca: "Komisja miala rozmowy i podoficerami, jeszcze raz przemyslala wszystko i postanowila temu tez dac tytul starszego szeregowego, ktory odmowil odpowiedzi na pytania, bo on ma ta wiedze i jest dobrym zolnierzem". - Tak oficer dotrzymal slowa z pierwszego dnia szkoly mowiac: "A ja wam powiem: wy bedziecie podoficerem. Wstapic.".

Ja tez jeszcze mialem moja satysfakcje. 7 kolegow i mnie przydzielono do jednej kompani z rekrutami. Dowodca mial dluzsza rozmowe z kazdym i potem przydzielil mi 1. druzyne 1. plutonu, t.z. w nieobecnosci oficerow to ja bylem tym "najwyzszym". On znal moje niemieckie pochodzenie.

[Dieter]

W styczniu 1958 roku byla sroga zima, mroz -25°C.
Przed mlynem wodnym w Lubiczu nad Drweca, 10 km na polnoc od Torunia powstaly bryly z lodu i wolano saperow do wysadzania.
Prikaz priszol tylko dla mojej druzyny. Pojechali ciezarowka i zamieszkali w domie gminy.

Pierwsze lunty ja zapalalem i wrzucalem w szczeliny miedzy brylami, no ale szeregowi to tez musza. Ten zapalil i ze strachu nie trafil. Huk i wszystkie szyby od mlyna spadly pekniete na ziemie.

Wieczory dalem wolne, to chlopaki szli do jedynej knapy albo do dziewczat do domu. Ci ostatni po dwoch dniach mowili "toc niech pan kapral z nami tam pojdzie, sa ladne dziwki". No i poszlem.
Tak sie stalo, ze tam zapoznalem moja pozniejsza zone.

Juz w koszarach dowodca pochwalil mnie za wykonana robote i powiedzial, ze dostane awans i "trzecia belke".

Mialem znowu podoficera dyzurnego (pasek od czapki pod broda). Byl telefon od oficera dyzurnego. Mam do niego przyjsc do biura pod brama. Melduje sie. "Tu jest list dla was." - oczywiscie juz otwarty, od Komendy Wojewodzckiej Wojska w Gdansku. Pisza: "prosze wziasc 3 dni urlopu, pojechac do Gdanska i tu sie zameldowac. Bedziecie z wojska zwolnieni, celem wyjazdu z rodzina do Niemiec." Wow, to bylo u mnie jak bomba!

Tak zrobilem. W komendzie: "teraz jedziecie do domu, przebierzecie sie w cywila i odwieziecie mundur do jednostki we Wloclawku".
Matka juz wiedziala o tym i szukala teraz w ciagu miesiaca kupca na nasz dom, bo inaczej wlasnosc by przepadla - to byl warunek wyjazdu.
Cala kompania dziwnie patrzala na mnie w cywila. Pozegnalem sie z kazdym dziekujac za wspolprace, a dowodca do mnie: "no mam nadzieje, ze nie bedziemy walczyc przeciwko siebie".

[Henio]

No to teraz się pochwal , co sobie kupiłeś w Niemczech za pieniądze które dostałeś od mamy po sprzedaży domu z ogrodem

[Dieter]

[Dieter]

Tak, to byly grosze. Dzisiaj jeszcze to malzenstwo tam mieszka, ktore wtedy kupilo. Chca byc zawsze odwiedzeni. Dostaje nieraz szklanke wlasnego dzemu.
Dolna czesc ogrodu 600 m² oferowali mi kupic za 550 zl/m². Byli dziwieni jak im powiedzialem, ze nawet za polowe nie kupie.

Wiec wyjechalismy pociagiem w marzu 1958 roku. Na pierwszej stacji w Niemczech staly siostry z Czerwonego Krzyza i kazdy zostal do picia i owoce poludniowe. W przedziale 10-cio letni chlopak dostal banana, to ugryzl ze skorupa.

Dalej jechalismy do lagru we Friedlandzie, gdzie wielki dzwon na peronie bil przy wjezdzie. Po tygodniu jechalismy do lagru w Hamburg-Finkenwerder (stare koszary, dzis teren fabryki samolotow Airbus), gdzie w trojke zajelismy polowe pokoju. Dostalem prace na stoczni Blohm & Voss. Bezrobotny nigdy nie bylem. Po roku dostalismy mieszkanie 2,5 pokoje w calkiem nowym bloku. Wzialem slub na odleglosc i moja zona przyjechala z Lubicza na slub koscielny.

Ja na tym juz bede konczyl moje gryzmole tutaj, bo to mialo byc tylko o czasach w Polsce.

Ale najpierw musze sie jeszcze sam pochwalic: ja znalazlem wszystkich 42 z mojej klasy podstawowej i 11 z klasy Conradinum, organizuje stad nasze roczne spotkania w Gdansku i Sopocie. W maju mielismy to osme i dwunaste spotkanie.
Przepraszam za bledy, klaniam sie i pozdrawiam.

[totenkopf1956]

Pomimo wszelkich przeciwności losu jakoś sobie poradziłeś w nowym świecie . Nie będę wspominał o jakości życia nie wspominając nawet o naszym systemie socjalno emerytalnym . Może zabrzmi to materialistycznie ale mniemam iż nie żałujesz swojej decyzji o wyjeździe z Gdańska ( sam na twoim miejscu bym tak postąpił ) . W sumie wyszło na plus , i dobrze . Wszystkiego dobrego .

[Henio]

[Dieter]

[Wislna]

Witam Dieter.
Ostatnio cos probowalam wpisac I nie zupelnie mi to sie udalo.
Ale dzisiaj chcialam powiedziec ,ze bardzo interesuja mnie Twoje wspomnieniaz Gdanska I codziennie wchodze,zeby przeczytac. Pozdrawiam.

[Dieter]

[Dieter]

Spostrzeglem teraz: ponad 700 czytelnikow tego tematu w 12-stu dniach - no to sie oplacilo to napisac.

[adzygmunt]

"Port ulica Wislna i wszystko co wokol..." na stronie 31,
Dieter gdzie to znaleźć?
Przeczytałem wszystko z zapartym tchem!
Napisałem do Ciebie na priv, zresztą odpisałeś
Udanych wrażeń z rejsu!

[Stamp]

[Dieter]

[Matti]

Jak ogarnę ten szeroki temat to postaram się przenieść, na razie chapeau bas za te wspomnienia!